دروگر کشاورزی

• دروگر های شانه ای
• دروگر های دوار
• دروگر های خودگردان

دروگر شانه ای:

دروگرهای شانه ای جز اولین ماشین های درو هستند.

اجزای دروگر شانه ای عبارت است از:

شانه ی برش، دستگاه محرک چاقو، شاسی اصلی، میله‌ی حامی عقب و میله‌ی حامی جلو، فنر شناور و وسایل ایمنی.

قسمت اصلی دروگر شانه، برش است که برای برش ساقه گیاهان به صورت قیچی عمل می کند. در ابزارهایی چون ساقه کوب ها و کمباین هم از این شانه ها استفاده می گردد. دروگرهای شانه ای از نظر نوع اتصال به تراکتور به دروگر های کششی، دروگر های نیمه سوار، دروگر های عقب سوار و دروگر های وسط سوار تقسیم می شوند.

دروگر دوار:

اساس برش در دروگر های دوار، ضربه سریع و قطع ساقه علوفه ها می باشد. از این دروگرها بیشتر برای برش علف های هرز و علوفه های ساقه کوتاه استفاده می شود.

این دروگر شامل دو نوع مختلف است:

دروگر کشاورزی بشقابی:

بخش اصلی دروگر بشقابی صفحه دایره ای شکل آن می باشد. در اطراف این صفحه چند تیغه فولادی نصب شده است. این صفحه با حرکتی شبیه به داس عملیات برش علوفه را انجام می دهد. سرعت دوران تیغه های دروگر بشقابی حداقل 1500 دور بر دقیقه می باشد. دروگر بشقابی در قسمت پشت تراکتور و سمت راست آن با اتصال سه نقطه نصب می شود. معمولا 4 تا 6 بشقاب چرخنده که به صورت جفتی بر خلاف جهت هم می چرخند عملیات برش را در این نوع دروگرها انجام می دهد. دروگرهای بشقابی برای برداشت علوفه ها در مناطق مرطوب و مراتع گزینه مناسب تری است. به دلیل سرعت زیاد دوران تیغه ها معمولا بخشی از علوفه هنگام عملیات برش از بین می رود یا به شکل پودر در می آید. بنابراین استفاده از این دروگر برای محصولاتی مثل یونجه پیشنهاد نمی شود.

دروگر کشاورزی عمودی:

دروگر عمودی یا شلاقی نوعی دروگر دوار می باشد که به وسیله قطع یونجه عملیات برش را انجام می دهد. یک استوانه گردنده که تیغه های سرکجی در اطراف آن به صورت زیگزاگی تعبیه شده است بخش اصلی این دروگر را تشکیل می دهد.

دروگر خودگردان:

این دروگرها به صورت مستقل و با قدرتی که از موتور خود می گیرند کار می کنند. در واقع سیستم انتقال حرکت در دروگرهای خودگردان، نیروی موتور را به تیغه و چرخ ها منتقل می کند. این دروگرها دارای مدل های سه چرخ و چهار چرخ هستند. زارعان و کشاورزان بر اساس حجم عملیات زراعی و کشاورزی خود می توانند یکی از این مدل ها را انتخاب کنند.