زعفران

نام علی زعفران Crocus sativus و از خانواده ی Iridaceae است. این گیاه بومی جنوب غربی آسیا، ایران و مناطق گرمسیری میباشد.

زعفران گياهی است علفی، چند ساله، دارای کورم (پداژه) سفيد رنگ که روی آن جوانه های راسی و جانبی وجود دارد.

گل این گیاه شامل گلپوش 6 قطعه ای 3 کاسبرگ و 3 گلبرگ، همرنگ و خوشبو، دارای 3 پرچم با بساک زرد رنگ، مادگی آن دارای خامه سفيد، کلاله 3 شاخه ای و قرمز رنگ است.

این گیاه دارای برگ ها باريک و بلند به رنگ سبز تيره يا چمنی به طول حدود 20 تا 50 سانتیمتر، به تعداد 5 الی 11 برگ، گل ها و برگ ها داخل لوله ای غشايی به نام اسپات (چمچه) قرار می گيرند. وظيفه هر یک از اسپات ها حمايت برگ و گل تا خارج شدن از خاک را به عهده دارد.

اين گياه سه گان می باشد و توليد بذر نمی کند.

کاشت پیاز زعفران:

جهت کاشت پیاز زعفران ابتدا چاله‌ های یک ردیف را با بیل در می‌آورند و در داخل هر چاله از 3 تا 15 پیاز قرار می‌ دهند.

عمق کاشت پیاز بین 15 تا 20 سانتی متر در نظر گرفته می شود و در موقع کاشت سر پیازها باید رو به بالا قرار بگیرد.

پیازها را در عمق 20 سانتی متری در زمستان از سرما و یخبندان و سایر تنش های محیطی و در تابستان از گرما زدگی مصون می‌ مانند.

برای کاشت زعفران 4 الی 5 نفر شرکت می‌ کنند. به این منظور که یک نفر با بیل چاله‌ ها را درمی‌ آورد دو نفر پیاز های قابل کشت را به صورت دسته‌ های 3 تا 5 یا 15 تایی انتخاب می‌کنند. نفر چهارم پیاز ها را در داخل چاله‌ ها می گذارد.

در انتها سطح مزرعه را که نا مسطح شده با بیل یا ماله‌ ای که صاف و فشرده باشد، مسطح می‌ سازند تا پیازها به خاک بچسبند.

زمین کاشت شده را به همین صورت تا موقع آبیاری پاییزه رها می‌ کنند و قبل از آبیاری در حدود 10 الی 20 تن کود حیوانی کاملا پوسیده شده را با بیل در سطح زمین پخش می‌ کنند.

پس از انجام عمل کاشت روی شیارها را با ماله پوشانده و زراعت ردیفی به نظر می‌ آید.

نور مورد نیاز:

برای پرورش زعفران به محیطی با نور کامل و مستقیم خورشید نیاز دارید. زعفران حداقل 6 ساعت نور مستقیم خورشید را در طول روز نیاز دارید، اگر این میزان به 8 ساعت برسد حتی بهتر هم می‌ شود و گیاه رشد سالم‌ تری خواهد داشت. فراموش نکنید که زعفران گیاهی کوتاه قد است بنابراین باید آن را در جایی بکارید که گیاهان بلندتر اطرافش باعث نشوند نور کافی به آن نرسد.

آبیاری مناسب زعفران:

زعفران نیاز دارد از اواخر تابستان تا زمانی که برگ‌ هایش شروع به پژمردگی کند، خاکی مرطوب داشته باشد. در طول فصل‌ های خشک، هر 10 الی 14 روز یک بار یک آبیاری عمیق و زیاد می‌ تواند برای زعفران عالی باشد. در واقع کورم‌ های این گیاه از رطوبت و خیس ماندن زیاد آسیب می‌ بینند و می‌ پوسند.

میزان آبیاری شما کاملا بستگی به شرایط محیط و سطح زهکشی خاک شما دارد. برای تعیین زمان دقیق آبیاری زعفران می‌ توانید با انگشت خود رطوبت خاک را حس کنید. اگر بعد از گذشت یک روز آبیاری، هنوز خاک گیاه مرطوب است هفته‌ ای یک‌ بار آبیاری کفایت می‌ کند. اما اگر بعد از گذشت یک روز خاک گیاه کاملا خشک شده باشد باید هفته‌ ای 2 الی 3 بار به آن آب بدهید.

مطالعه ی مقاله ی (رزماری) را به شما پیشنهاد میدهیم.

رزماری

کوددهی:

هر هکتار زعفران کاری به 30 الی 50 تن کود حیوانی پوسیده به همراه 200 کیلوگرم کود شیمیایی مثل فسفر و پتاس نیاز دارد. نباید به زمین کود تازه حیوانی استفاده نمود. هر سه سال یک بار 100 کیلو کود اوره به همراه 10 تا 15 تن کود حیوانی برای زمین لازم است.

برداشت زعفران:

در سال اول تنها تعدادی از غده های درشت که ذخیره غذایی کافی دارند و گل داده اند می توانند محصول بدهند. در کل مزرعه محصول قابل توجهی نخواهد داد.

اواسط آبان ماه در مزرعه گل های بنفش رنگی ظاهر می گردد و سه هفته پس از پیدایش اولین گل، برداشت آغاز می شود.

گل های مزرعه زعفران در آغاز سرما و خزان و زمانی که کلیه گیاهان هیچ گلی نمی دهند، ظاهر می شوند و مزرعه زعفران را به یکی از زیباترین چشم اندازهای طبیعت تبدیل می کنند.

برداشت محصول پیش از طلوع آفتاب و تا ساعت 9 صبح باید آغاز شود. همچنین عملیات گل چینی 15 الی 25 روز ادامه می یابد.