چای سیاه

چای سیاه، چای سبز، اولانگ و چای سفید همگی از یک بوته ی چای با نام Camellia Sinensis تولید می شوند و تفاوت آن ها تنها در نوع کاشت و پرورش آن ها است.

چای سیاه یکی از پرمصرف ترین نوشیدنی ها در جهان و ایران است. این نوشیدنی حدودا 110 سال پیش وارد ایران شد و پس از مدتی جایگزین قهوه شد.

کاشت این گیاه به صورت کاشت بذر آن صورت می گیرد. خاستگاه اصلی این گیاه چین است.

هر ساله در کشور ما حدود 110 هزار تن چای مصرف می شود که 23 درصد از آن در ایران کشت می شود. کشت چای ایرانی در استان گیلان یعنی در شمال کشور حدودا 28 هزار هکتار از زمین ها را اشغال کرده و این بیشترین میزان در خاورمیانه است.

به طور کلی از هر هکتار از زمین های گیلان، مقدار 5 تن چای به طور سالیانه برداشت می شود.

شرایط پرورش چای سیاه

شرایط آب و هوایی مناسب:

بوته ی چای در مکان های گرم و مرطوب یعنی در محیط هایی که دما از صفر درجه کمتر نمی شود به خوبی رشد می کند.

این گیاه در برابر سرمای همراه با برف مقاوم است، به طوری که اگر بوته های چای توسط برف پوشیده شوند گیاه می تواند دما را تا منفی 5 درجه نیز تحمل کند.

کوددهی مناسب:

کودهای ازته نشین بیش از هر نوع کود دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرد علاوه بر کودهای ازته، کلیه املاح ازت و فسفر و پتاس نیز برای تقویت گیاه لازم می‌باشد و یکی دیگر از کودهایی که از نظر قیمت نسبتا ارزان است و از نظر اصلاح خواص فیزیکی و شیمیایی زمین نیز مورد توجه می‌باشند کود سبز است. این کود علاوه بر اینکه تولید هوموس کرده و مقدار قابل توجهی ازت به زمین می‌دهد همچنین در فصل تابستان که تابش و حرارت آفتاب زیاد است برگ بوته‌های چای را از سوختن در مقابل آفتاب حفظ می‌کند.

خاک مناسب:

خاک های آهکی برای بوته ی چای اصلا مناسب نیستند، به عبارتی خاک مناسب برای این گیاه خاکی اسیدی است. میزان مناسب اسیدیته برای این گیاه پی اچ 5.5 است در صورتی که میزان پی اچ از این مقدار بیشتر یا کمتر شود باید توسط ابزار مناسب پی اچ را به 5.5 برسانید.

آبیاری مورد نیاز بوته چای:

بهتر است بدانید که چای در واقع نیاز به آبیاری منظمی دارد و در طول دوران جوانه زنی بایستی سطح بستر کشت همواره مرطوب باشد. پس از اینکه ارتفاع گیاهتان به 10 سانتی متر رسید می توانید از میزان و دفعات آبیاری بکاهید و تنها در طول هفته آن را دو الی سه مرتبه آبیاری نمایید.