کرم خاکی

تارهای کرم خاکی:

در هر حلقه به جز اولی و آخری، 4 جفت تار موی مانند کوچک وجود دارد که در سطح شکمی و جانبی مختصر برجستگی پیدا کرده است.

هر تار عبارت است از یک میله کیتینی نوک تیزی است که در یک کیسه اپیدرمی مخصوص واقع در درون دیواره بدن کرم خاکی جای گرفته است. این تار می‌ تواند بوسیله عضلات منقبض کننده در هر جهت حرکت کرده، امتداد یابد و یا عقب کشیده شود و تار‌ها در موقعی که کرم در سوراخش قرار دارد و یا روی زمین حرکت می‌کند مانند گیره یا میخ عمل می‌نماید.

کرم‌ های خاکی موجودات چشم‌ نوازی نیستند که مورد علاقه‌ ی ویژه‌ ی انسان‌ ها باشند. اما نقشی حیاتی در اکوسیستم ایفا می‌ کنند که ما به عنوان انسان مستقیما از آن‌ سود می‌ بریم. چارلز داروین بسیار شیفته‌ ی کرم‌ های خاکی بود و می‌ گفت: «شک داریم که آیا حیوانات بسیار دیگری وجود دارند که نقشی به اهمیت نقش این موجودات ساده در تاریخ جهان داشته باشند.» در واقع، آخرین اثر داروین که در سال 1881 منتشر شد کتابی درباره‌ ی کرم‌ ها بود با عنوان تشکیل کپک گیاهی از طریق فعالیت کرم‌ها. در آن زمان، این کتاب یکی از پرفروش‌ ترین کتاب‌ ها شد و حتی در هفته‌ های پس از انتشار اولیه‌ اش تعداد نسخه‌ های فروخته‌ شده‌ اش بیشتر از کتاب منشاء انواع بود که داروین امروزه بیشتر به خاطر آن شناخته شده است.